بهینه سازی تخمین هدایت هیدرولیکی ، جهت نصب زهکش در اراضی کشاورزی با استفاده از روش کیریجینگ ، و مقایسه آن با روش پولگن بندی تیسن
چکیده
اساس و پایه مطالعات طرحهای مهندسی منابع آب آمار برداری از متغیرهای اقلیمی و هیدرولیکی و تعمیم آنها می باشد . به تعبیر دیگر راه حلهای طرحها و همچنین ابعاد و تاسیسات و سیمای طرح جهت زهکشی بستگی مستقیم به دقت آمار تهیه شده و نحوه بسط و گسترش آنها دارد . یکی از این روشهای مطرح در نصب زهکش که جدیدا مورد توجه قرار گرفته است روش کیریجینگ می باشد. این روش توسط کیریج در سال 1966 مطرح و توسط ماترون در سالهای 1967 تا 1971 و اولا در سال 1977 بسط و گسترش داشته است . در این تحقیق سعی شده است که منطقه بندی اراضی کشاورزی جهت نصب زهکش از نظر هدایت هیدرولیکی با استفاده از روش زمین آمار صورت گیرد و ناحیه های جدا از نظر هدایت هیدرولیکی (کم ، متوسط ، زیاد ) با روش پولیگون بندی تیسن مقایسه گردد. نتایج نشان داد که نسبت مناطق با هدایت هیدرولیکی کم (k<0.5) و متوسط (0.5<k<1) در روش کیریجینگ نسبت به روش تیسن افزایش داشته است بنابراین مناطق اختصاص داده شده به هدایت هیدرولیکی زیاد (k>0.5) در روش تیسن بیش از روش کیریجینگ می باشد . بنابراین با در نظر گرفتن هدایت هیدرولیکی بیش از مقدار واقعی در این مناطق با استفاده از روش تیسن ، باعث می شود که در این نقاط به دلیل افزایش فاصله زهکشها بیش از مقدار واقعی مشکل زهدار شدن اراضی ایجاد گردد.

مقدمه ای بر زمین آمار جهت زهکشی :
در روشهای تخمین کلاسیک از جمله روش تیسن در برآورد مقادیر متغیر تصادفی و بسط و گسترش آن موقعیت مکانی داده ها و جهت آن ، در برآورد مقادیر متغیر تصادفی در سطح منطقه مد نظر نبوده و ضریب داده ها جهت تخمین به جهت و
مکان آن داده ها وابسته نمی باشد ولی در زمین آمار و تخمین های مربوط به آن این دو فاکتور مورد توجه قرار می گیرد. از دیگر خصوصیات زمین آمار آن است که مقدار خطای تخمین را محاسبه نموده و همچنین قادر است مقدار خطال نمونه برداری و آماده سازی داده ها را محاسبه کرده و به این ترتیب شاخصی جهت برآورد استحکام ساختار فضایی و ارتباط مکانی داده ها را در اختیار دهد.