جوشکاري زير آب از زمان جنگ جهاني دوم هنگامي که کشتي هاي خسارت ديده بايد سريعا در آب تعمير مي شدند به وجود آمد. بيرون آوردن کشتي براي تعمير کردن آن ، هم اکنون هم بسيار هزينه بر است و صرفه اقتصادي ندارد.
جوشکاري زير آب به دو صورت انجام مي شود : جوشکاري خشک و مرطوب . اثرات منفي جوشکاري مرطوب عبارتند از ترک خوردگي هيدروژني ، افت شديد دما که باعث تغييرات ساختاريو متالوژيکي مي شود و همچنين اکسيژن با عناصر آلياژي ترکيب مي شود و اکسيد اين آلياژها در آب حل مي شوند. جوشکاري خشک در يک اتاقک در داخل آب انجام مي گيرد و داخل اتاقک هواي فشرده وجود دارد که فشار داخل و خارج اتاقک را بالانس مي کند . اتاقک ها را دو تکه مي سازند و داخل آب ، و روي قطعه مورد نظر دو تکه را به هم وصل مي کنند. يک لوله رابط بين کشتي و اتاقک است و وسايل مورد نياز را به وسيله اين لوله به اتاقک مي فرستند. اين روش براي اولين بار در آمريکا انجام گرفت اما چون بسيار پرهزينه و وقت گير است دانشمندان سعي مي کنند مشکلات جوشکاري مرطوب را حل کنند چون سريعتر و ارزانتر است . وسايل ايمني همان وسايل ايمني جوشکاري روي خشکي است بعلاوه وسايل غواصي.
جوشکاري زير آب با صنعت نفت و گاز گره خورده است. (لوله و اتصالات پلي اتيلن)